Manusite.pl

Ryan Giggs w pierwszej drużynie zadebiutował mając 17 lat, kiedy to w spotkaniu przeciwko Evertonowi 2 marca 1991 roku zmienił Denisa Irwina.

To był pierwszy mecz, kiedy świat mógł zobaczyć talent Giggsa, wcześniej przez 2 lata obserwowany był tylko wewnątrz klubu, gdy grywał dla drużyny rezerwowej.

W sezonie 1990/1991 zagrał tylko w jednym spotkaniu od pierwszych minut, jednak było to spotkanie niezapomniane, bo Manchester United mierzył się z Manchesterem City dwa miesiące później, w którym sam Ryan Giggs strzelił zwycięskiego gola, którego z początku przypisali Colinowi Hendry'emu.

Ostatecznie Giggs nie załapał się do kadry na mecz Pucharu Zdobywców Pucharów 11 dni po meczu z Manchesterem City, jednak w sezonie 1991/1992 był częścią zespołu grając na lewym skrzydle za kontuzjowanego Lee Sharpe'a. Również w tym sezonie zadebiutował w reprezentacji Walii, a pierwsze klubowe trofeum zdobył w listopadzie 1991 roku, kiedy to United pokonało Red Stars Belgrad w finale Superpucharu Europy.

W kwietniu Giggs skonstruował akcje, którą wykończył Brian McClair w finale Pucharu Ligi Angielskiej wygranym z Nottingham Forest. Ryan został wybrany Młodzieżowym Piłkarzem Roku. Ponadto grał dla drużyny młodzieżowej, której był kapitanem ze słynnej "Class of '92" gdzie odnieśli triumf w Młodzieżowym Pucharze Anglii. Niestety pierwszy zespół poległ w tych rozgrywkach w meczu przeciwko Leeds United.

Alex Ferguson stworzył zespół, który zdominował rozgrywki ligowe wraz z Ryanem Giggsem i już w sezonie 1992/93. Manchester United zdobył pierwszy tytuł ligowy od 26 lat, a sam Walijczyk był pierwszym zawodnikiem, który zdobył nagrodę Młodzieżowego Piłkarza Anglii drugi raz z rzędu.

W sezonie 1993/1994 mecze Ryana Giggs w Pucharze Europy nie zakończyły się szczęśliwie. Czerwone Diabły odpadły w drugiej rundzie z Galatasaray. Walijczyk w całym sezonie zdobył 17 bramek we wszystkich rozgrywkach i pomógł zdobyć Dublet w swoim trzecim sezonie gry w seniorskiej kadrze.

Giggs przez wiele lat charakteryzował się nieprzewidywalnością, świetnym rajdami bo boku boiska i pięknymi golami, które były zarówno kluczowe, jak i spektakularne - włączając w to przepiękne indywidualne akcje przeciwko QPR czy Tottenhamowi. Był dwukrotnie Mistrzem Anglii nim skończył 20 lat, a wiele był jeszcze przed nim.